13-15) Japonia, Cywilizacje
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Okres Kamakura
W 1185, rodzina Minamoto przejęła kontrolę nad Japonią dzięki pokonaniu klanu Taira w wojnie Gempei. Minamoto Yoritomo został wyznaczony szogunem w roku 1192 i założył nowy rząd, Kamakura Bakufu (bakufu = rządy pod namiotem, szogunat). Nowy feudalny rząd został zorganizowany w prostszy sposób niż rząd w Kyoto i pracował dużo bardziej skutecznie.
Po śmierci Yoritomo w 1199, zaczęły się kłótnie o zwierzchnictwo między szogunatem Kamakura i rządem cesarskim w Kyoto. Te kłótnie o władzę znalazły koniec w 1221, kiedy szogunat pononał imperialną armię w Kyoto, a regenci Hojo z Kamakura osiągnęli kompletną kontrolę nad Japonią. Przez redystrybuowanie ziemi zyskanej podczas wojny z armią cesarza, byli oni w stanie osiągnąć lojalność wsód wszystkimi potężnymi ludźmi w kraju. Imperator i pozostałe biura rządowe w Kyoto przegrali praktycznie całą rzeczywista władzę.
Chiński wpływ był stosunkowo silny podczas okresu Kamakura. Nowe sekty buddyjskie zostały wprowadzone: sekta Zen (wprowadzona w 1191) zyskała wielu zwolenników między samurajami, który teraz stali się wiodącą klasą społeczną. Inna nowa sekta, radykalna i nietolerancyjna sekta Sutry Lotosu została założona w 1253 przez Nichirena.
W 1232 zostało ogłoszone prawo autorstwa Joei Shikimoku . To spowodowało zaakceptowanie wartości konfucjańskich takich jak lojalność do mistrza. Ogólnie usiłowano znieść upadek moralności i dyscypliny. Ścisła kontrola została utrzymana przez klan Hojo a wszelkie oznaki rebelii były natychmiast niszczone .
Szogun pozostał w Kamakura, jednakże nie posiadał dużej władzy. Jego delegaci zamieszkali w Kyoto i zachodniej Japonii. Stewardzi i konstable kontrolowali prowincje rzetelnie i lojalnie. To sprawiło, że regenci Hojo byli w stanie utrzymać kilka dekad pokoju i doprowadzić do ekspansji ekonomicznej w kraju, do czasu jak zewnętrzne siły zaczęły zagrażąć Japonii.
Do 1259, Mongołowie zdobyli Chiny i zaczęli interesować się terytorium Japonii. Kilka pierwszych wiadomości dotyczących potężnych Mongołów zostało zignorowanych przez szogunat Kamakura. To skończyło się pierwszę próbą najazdu mongolskiego w 1274r. na wyspie Kyushu. Po kilku godzinach walki, duża marynarska najeźdźców została zmuszona do odwrotu z powodu złych warunków atmosferycznych. To były bardzo szczęśliwe okoliczności dla Japończyków, gdyż ich szanse w starciu z dużą i nowoczesną armią mongolską były niewielkie.
Z powodu dobrych przygotowań, w czasie drugiego najazdu, Japończycy byli w stanie utrzymać swą obronę przez kilka tygodni. Ten atak sił mongolskich rozpoczął się w 1281 r. Lecz znów Mongołowie zostali zmuszeni by wycofać się, głównie z powodu niepogody. Wyspa Kyushu pozostała czujna w obawie przed możliwyą trzecią próbą najazdu, ale Mongołowie mieli wkrótce zbyt wiele problemów na lądzie stałym, by troszczyć się o Japonię.
Liczne konsekwencje długich lat przygotowań do wojny przeciw Mongołom były śmiertelne dla rządu Kamakura. Wydatków było wiele, a dochodów niemal wcale. Wielu lojalnych wojowników, który walczyli o Kamakura, teraz czekało na nagrody, których rząd nie mógł wypłacić. Odtąd finansowe problemy i malejąca lojalność potężnych panów doprowadzała do powolnego upadku szogunatu Kamakura.
Do 1333 władza regentów Hojo spadła do takiego stopnia, że imperator Go - Daigo był w stanie przywrócić imperialną władzę i obalić Szogunat Kamakura.
Okres Muromachi 1338-1573r.
Imperator Go Daigo był w stanie przywrócić cesarską władzę w Kyoto i obalić Kamakura Bakufu w 1333 r. Jednakże ożywienie starych imperialnych władz w czasie Restauracji Kemmu (1334) nie trwało długo, ponieważ stary system administracji był przestarzały, a niekompetentni urzędnicy nie zyskali poparcia potężnych właścicieli ziemskich.
Ashikaga Takauji, kiedyś walcząc dla imperatora, teraz wyzwał imperialny rząd i odniósł sukces przejmując Kyoto w 1336 r. W konsekwencji Go - Daigo uciekł do Yoshino na południu Kyoto, gdzie założył Południowy Rząd. Równocześnie inny imperator został wyznaczony w Kyoto. To było możliwe z powodu sporu o sukcesję, który toczył między dwoma liniami cesarskiej rodziny od śmierci imperatora Go - Saga w 1272 r.
W 1338 r. Takauji został wyznaczony szogunem i założył swoje rządy w Kyoto. Dzielnica Muromachi, gdzie stały rządowe budynki od 1378, dała rządowi i historycznemu okresowi ich nazwy.
Dwa imperialne rządy istniały w Japonii przez 50 lat: Rząd Północny oraz Rząd Południowy. Stoczyły one wiele bitew między sobą. Rząd Północny zwykle był w korzystniejszej pozycji; niemniej jednak, Południowy Rząd odniósł kilka sukcesów przechwytując Kyoto kilka razy, na krótkie okresy czasu kończące się zniszczeniem kapitału. Rząd Południowy poddał się w końcu w 1392 r. i kraj został znów połączony pod władzą jednego cesarza.
Podczas ery Shoguna Ashikaga Yoshimitsu (1368 - 1408), Szogunat Muromachi był w stanie kontrolować centralne prowincje, ale stopniowo utracił swój wpływ w zewnętrznych regionach. Yoshimitsu ustanowił dobre stosunki handlowe chińską dynastią Ming. Krajowa produkcja wzrosła dzięki reformom w rolnictwie i nowemu systemowi dziedzictwa. Te ekonomiczne zmiany doprowadziły do rozwoju rynków, kilku rodzajów miast i nowych klas społecznych.
Podczas XV i XVI wieku wpływy szogunów Ashikaga i rządu w Kyoto spadły praktycznie do zera. Nowi władcy okresu Muromachi byli właścicielami ziemskimi, jednocześnie należąc do rodzin wojskowych (ji - samuraje). Dzięki wzajemnej współpracy i konkurencji, niektórzy mo...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]