13. władza suwerenna, historia myśli socjologicznej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
13. Władza polityczna a społeczeństwo; granice władzy politycznej, pojęcie władzy suwerennej.
Rozkładowi porządku średniowiecznego i początkom renesansu towarzyszą przemiany we wszystkich niemal sferech życia społecznego.
W dziedzinie politycznej władza uniezależniała się coraz bardziej od zadań religijnych, stając się nade wszystko narzedziem obrony świeckich interesów grupowych, dynastycznych lub – coraz częściej – norodowych z czym wiązał się rosnący opór wobec Kościoła /który sam ulegał sekularyzacji/
Mimo ograniczonego zasięgu przemiany gospodarcze, społeczne, polityczne i psychologiczne były dostatecznie silne aby wzbudzić uogólniającą refleksję, która stworzyła systemy mysli społecznej wykraczające daleko poza teocentryczny światopogląd wieków średnich. Za ładem społecznym nie kryje się żadna boska tajemnica, ani też nie potrzebuje on żadnych nadprzyrodzonych sankcji. Jest on po prostu dziełem ludzkiej sztuki. Polityka nie jest wartościowaniem moralnych celów, do których politycy zmierzają. Jest tylko wiedzą techniczną, rejestracją i kodyfikacją możliwych środków, służących najskuteczniej zdobywaniu, utrwalaniu i rozszerzaniu władzy w różnych sytuacjach.
Machiavelli
- lud - ujmowany jako zgromadzenie ludzi, których jednoczy władza
- konieczność wszechpotężnej władzy państwowej /tylko silna władza jest w stanie zapobiec podziałowi społeczeństwa/
Bodin
- wprowadził i jasno zdafiniował pojecie władzy suwerennej
- wzór rzeczpospolitej – monarchia absolutna
- manarcha musi przestrzegać praw boskich i naturalnych (prawo do życia, do ochrony życia, do własności, do wolności od determinizmu biologicznego/ nie musimy ulegać tylko swoim biologicznym potrzebom/, do równości /tylko wobec prawa/
- suwerenność – absolutna i nieustająca/ nieograniczona co do czasu; ustanowiona na czas życia tego, który ja posiada;władcy póki panuje nie można odwołać/ władza rzeczpospolitej
- objawia się możliwością ustanawiania praw i ich egzekwowania
- suwerenny władca posiada suwerenność wewnętrzną, zewnetrzną i od poprzedników
- absolutnie suwerenny jest ten, kto nie uznaje ponad sobą nikogo prócz Boga
- władza, na którą nałożone są inne ograniczenia niż te, które wynikają z prawa Boga i natury nie jest władzą suwerenną
- suwerenność objawia się:
– na poziomie władzy ustawodawczej (ma prawo stanowienia prawa – podstawowy atrybut),
– na poziomie władzy sądowniczej (ma rozstrzygać wszystkie spory obywateli i egzekwować posłuszeństwo w stosunku do tej władzy),
- władza suwerenna nie może ingerować w stosunki rodzinne i własnościowe – sprzeczność z jej nieograniczonością,
- problem – czy władza suwerenna dotyczy również suwerena.
- władca wie co jest dobre dla ludu ponieważ jego władza pochodzi od Boga
- podstawą jest własnosć prywatna aczkolwiek aby panstwo mogło zaistnieć konieczna jest także własność publiczna
- podatki
- sądownictwo
usankcjonowane przymusem / policja, wojsko/
- wojsko - niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa granicom państwa
Bodin pierwszy sformułował koncepcję suwerenności. Był absolutystą /zwolennikiem monarchii absolutnej/ a w dziedzinie gospodarki liberałem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]