147, Biskupski - Nieznana Wojna Hollywood Przeciwko Polsce 1939-1945
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wojny
Po wycięciu sceny z rodziną Pułaskiego wątek jego narodowości pozostałby w końcu bez żadnego rozwinięcia, gdyby nie ta sugestia, że jest katolikiem. Pojawia się natomiast ironiczne nawiązanie do pierwotnego polskiego członka załogi, nieustraszonego Stanisławskiego z powieści Gilpatrica: kiedy Rossi odczytuje nazwiska zabitych, jedno z nich brzmi „Bili Stanisławski".
Na końcu filmu rosyjskie samoloty przelatują nad uszkodzonym statkiem handlowym. W scenie, w której Lawson żąda „zbliżenia" na „uśmiechniętych młodzieńców", Pułaski w nie-gramatycznym zdaniu wyraża podziw dla rosyjskich pilotów18. Lawson, żarliwy komunista, bez wątpienia troszczył się o użycie właściwych odniesień i symboli geopolitycznych; zachwyt nad rosyjskimi lotnikami to oczywisty przykład19. Wyraża go właśnie Pułaski, Polak.
Poprawki Lawsona są dość drobiazgowe. W lipcu scenariusz stwierdzał, że gdy statek z Pułaskim i jego kolegami na pokładzie przybył do Halifaxu przed przepłynięciem Atlantyku, w porcie było tłoczno od „norweskich statków wielorybniczych, frachtowców Wolnych Francuzów, holenderskich i polskich byłych luksusowych liniowców, statków angielskich i amerykańskich wszelkiego rodzaju" — ukazując tym samym zarówno rozmiar, jak i zróżnicowanie antyniemieckicj koalicji. W sierpniu scena przybycia do HaliFaxu została jednak nieznacznie zmieniona: teraz załoga rozpoznaje „rozmaite statki" i ich załogi, a wśród nich „Norwega, Rosjanina, Francuza, Holendra, amerykańskiego Murzyna, Greka, Angola, Chińczyka". Nie ma Polaków; nagle zastąpili ich Rosjanie.
Na tym jednak nie koniec zadań, jakie Lawson wyznaczył Pułaskiemu, l września 1942 roku, w trzecią rocznicę napaści na
W swoim słynnym zeznaniu przed Kongresem w 1947 roku Jack Warner wprost oskarżył Lawsona o umieszczanie w Aclion in the North Atlantic komunistycznej propagandy. Powiedział, że Lawson „próbowałwsadzić tam wiele rzeczy'.
Bernard Dick charakteryzuje Lawsona jako „rusofila" i „stalinistę".
Polskę, Lawson złożył nowy scenariusz. Dodana została długa scena, która pojawia się w ostatecznej wersji filmu. Owładnięty strachem Pułaski, powróciwszy do Nowego Jorku po ptzeraża-jącym rejsie, oświadcza, że nie zaciągnie się więcej na statek. Swym tchórzostwem irytuje O'Harę, który mówi mu, że będzie się odtąd do końca życia wstydził spojrzeć na Statuę Wolności. Cnotliwy Irlandczyk grozi Pułaskiemu pięścią i ogłasza go niegodnym członkostwa w związku zawodowym. Przed pobiciem ratuje Pułaskiego interwencja Abramsa: „Chcesz mieć bezpieczną pracę? Pogadaj z Czechami, Polakami i Grekami o bezpiecznej pracy!". Tak oto Amerykanin żydowskiego pochodzenia przypomina Amerykaninowi polskiego pochodzenia o losie Polski. O'Hara brutalnie zrywa odznakę związkową Pułaskiego, który po tej politycznej kastracji pogrąża się w płaczu20. Pierwotna scena Gilpatrica z bezimiennym marynarzem kwestionującym zasadność służby na wojnie zostaje więc w końcu przypisana Pułaskiemu.
Dodano też drugą scenę, by jeszcze bardziej zdegradować Pułaskiego i przeciwstawić jego podłość szlachetności przedstawicieli innych grup etnicznych. Lament Pułaskiego na początku filmu kończy się teraz stwierdzeniem, że „Trzeba mieć nierówno między uszami, żeby tu być". Abrams zaczyna w tym momencie swój monolog: „Źle do tego podchodzisz", wyjaśnia ojcowskim tonem. Sam wrócił do tej niebezpiecznej służby, bo wierzy „w Boga, prezydenta Roosevelta i Brooklyn Dodgers"21. Wyraźny jest kontrast pomiędzy tchórzostwem pierwszego i spokojnym męstwem drugiego22
70 Według dokumentacji scena ta została dodana 30 września.
21 Ta scena /ostała według dokumentacji dodana 18 września.
22 Teraz Pułaski jest żonaty i spodziewa się dziecka. Abrams znów go przebi
ja: ma troje dzieci. Jak zwracają uwagę Dave Wagner i Paul Buhle, scena ta
osadzona jest w hali marynarki handlowej, „wylęgarni Frontu Ludowego",
co podkreśla lewicowość Abramsa i jego kompanów.
298
299
[ Pobierz całość w formacie PDF ]